Dziś przeżywamy Środę Popielcową, która rozpoczyna czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. To czas przygotowania do najważniejszego święta w Kościele katolickim - Zmartwychwstania Chrystusa. W tym roku doświadczamy tego czasu w wyjątkowo trudnym momencie wojny w Ukrainie.
Tekst: Marta Toczyk-Maryon
Posypywanie głów lub znaczenie czoła popiołem, które będzie miało miejsce podczas dzisiejszych Mszy św. niesie ważne znaczenia symboliczne. Popiół uświadamia nam naszą przemijalność i śmiertelność: „Z prochu powstałeś, w proch się obrócisz”. Nasz czas na ziemi jest ograniczony. Nasze materialne ciało, podobnie jak ciała innych istot na tym świecie, przeminie. I byłoby to beznadziejne, gdyby nie to, że naszym prawdziwym celem jest spotkanie z Bogiem i życie wieczne. Ten cel uświadamiamy sobie dzisiaj bardzo wyraźnie. Aby cieszyć się obecnością Boga musimy jednak dobrze żyć, tu na ziemi, w czasie, który został nam dany.
Dziś posypujemy głowę popiołem, który jest znakiem pokuty i nawrócenia. Wielki Post to czas walki o zbliżenie się do Boga. Te zmagania najczęściej odbywają się w ciszy. W tym roku znalezienie tej przestrzeni ciszy do modlitwy i refleksji może być szczególnie trudne. Ale tym bardziej trzeba się o to postarać, bo to też jest wojna. I kto wie czy ta walka nie leży u podstaw każdej innej wojny, również tej, która toczy się teraz w Ukrainie.
Post
W Środę Popielcową - zgodnie z kanonami 1251-1252 Kodeksu Prawa Kanonicznego - obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post ścisły (trzy posiłki w ciągu dnia, w tym tylko jeden - do syta). Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14-go roku życia, a prawem o poście - osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60-go roku życia. Prawo kanoniczne nie nakłada na wiernych natomiast obowiązku uczestniczenia w tym dniu w Eucharystii (chociaż jest to powszechną praktyką, z której nie powinno się rezygnować bez ważnej przyczyny).
Konferencja Episkopatu Krajów Nordyckich przyjęła następujące dodatkowe zasady do kanonu 1253 Kodeksu Prawa Kanonicznego:
„Aby wszyscy zjednoczyli się z Chrystusem i między sobą we wspólnej praktyce pokuty, Kościół wyznacza określone dni na pokutę. W tych dniach będziemy oddawać się modlitwie, wyrzeczeniom i dobrym uczynkom. Dni te nie powinny ograniczać się tylko do pokuty, ale powinny służyć pogłębianiu życia chrześcijańskiego przez cały rok”.
