"Kościół jest dla każdego, a nie dla jakiejś grupy wybranych. Jak powie św. Paweł: wszyscy jesteśmy jednym w Chrystusie Jezusie. Szkoda, że czasem o tym zapominamy i szukamy na siłę, kto jest „lepszy”. Tu w Norwegii, możemy wręcz namacalnie doświadczyć słów: dom modlitwy dla wszystkich narodów"
Tekst: ks. Marcin Zych (parafia św. Pawła w Bergen)
Zatrzymajmy się dzisiaj nad kilkoma obrazami, które przynosi Słowo Boże. Pierwszy - z pierwszego czytania zawarty jest w zdaniu: całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów. Czytany dzisiaj fragment stanowi z jednej strony wezwanie skierowane do Izraela, aby trwał w Przymierzu, a z drugiej jest wskazaniem dla tych, którzy przychodzą z innych narodów. To potwierdzenie, że również dla nich jest miejsce w domu Boga.
W podobnym tonie brzmi drugie czytanie, w którym Apostoł Paweł mówi o posługiwaniu poganom, którzy przyjęli Dobrą Nowinę: Do was, pogan, mówię: «Będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia.
Trzeci obraz jest zaczerpnięty z Ewangelii. To piękne wołanie kobiety kananejskiej: A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! To, co może nas zaskakiwać w tej scenie, to postawa Jezusa, który wydaje się być głuchy na wołanie tej kobiety. Widzimy, że już nawet uczniów zaczyna to irytować: Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami. Czy Jezus, rzeczywiście nie był zainteresowany okazaniem jej miłosierdzia? Przecież taka postawa zupełnie nie pasuje do znanego nam obrazu Jezusa.
Co przez te trzy obrazy Bóg chce powiedzieć nam dzisiaj? Myślę, że to wskazanie idzie w dwóch kierunkach. Pierwszy to przypomnienie po raz kolejny, że Kościół jest dla każdego, a nie dla jakiejś grupy wybranych. Jak powie św. Paweł: wszyscy jesteśmy jednym w Chrystusie Jezusie. Szkoda, że czasem o tym zapominamy i szukamy na siłę, kto jest „ lepszy”. Tu w Norwegii, możemy wręcz namacalnie doświadczyć słów: dom modlitwy dla wszystkich narodów, i chyba nie trzeba nikogo do tego przekonywać.
Druga myśl, która przychodzi z zestawienia tych obrazów mogłaby zostać zawarta w słowie: wytrwałość. Widzimy to w każdym obrazie. Gdyby ci ludzie, jak się przysłowiowo mówi: „machnęli ręką”, to Boża Obecność i Łaska nie mogłaby się objawić. Oczywiście teolog powie, że Bóg pewnie uczyniłby to w inny sposób i się objawił, ale On wybrał właśnie taki. Widzimy tę wytrwałość w ludziach Starego Przymierza, którzy przychodzili do świątyni na modlitwę pomimo tego, że nie byli tam mile widziani. Przypomnijmy sobie scenę, kiedy Jezus wyrzuca handlujących w świątyni, wtedy wypowiada dokładnie te same słowa. Co było gdyby Paweł poszedł na tzw. łatwiznę i przestał głosić Słowo Boże? Gdyby nie walczył wytrwale o każdego do samego końca? Gdyby kobieta kananejska raz zawołała i odeszła, pewnie inaczej potoczyłoby się życie jej i dziecka, jednak ona wytrwale wołała, aby Bóg się nad nią ulitował.
W naszym życiu są często trudne chwile. Potrzeba nam wtedy przypomnienia sobie właśnie wytrwałości tych ludzi, ich determinacji. Potrzeba nam wtedy zobaczenia we wspólnocie Kościoła siły i miejsca dla każdego. Nie rozglądajmy się zatem na boki, kto lepszy, a kto gorszy, kto bardziej, a kto mniej święty. Bądźmy wytrwali i pomagajmy innym wytrwać we wspólnocie wiary i Kościoła.
