Zmartwychwstałem i zawsze jestem z Tobą, położyłeś na mnie swą rękę, przedziwna jest Twoja wiedza
Tekst: ks. Marcin Zych (parafia św. Pawła w Bergen)
Zmartwychwstałem i zawsze jestem z Tobą, położyłeś na mnie swą rękę, przedziwna jest Twoja wiedza. To jedna z dwóch antyfon, którymi można posłużyć się dzisiaj na początku liturgii. Chciałoby się krzyknąć: czy usłyszałeś te słowa?! Jezus mówi dzisiaj do każdego z nas: Zmartwychwstałem! Żyję! Zauważmy, że za tym idzie kolejna dobra nowina: zawsze jestem z Tobą. Tak, nawet dzisiaj, w tym czasie, kiedy siedzisz może wystraszony i niepewny przyszłości Jezus Chrystus mówi: zawsze jestem z tobą. W tym roku, bardziej mamy okazję posmakować owej radości duchowej, która nas dzisiaj przenika.
Wiem, że czytając te słowa, możesz pomyśleć: „księdzu łatwo tak mówić”, albo „nie problem napisać, ale trudniej zrealizować”. To wszystko prawda, ale czy powinniśmy się poddawać rozpaczy i podszeptom złego ducha, który sączy w nas kłamstwo, że Bóg nas nie kocha, że chce nas zniszczyć? Czy nie lepiej wrócić do słów przywołanych na początku: zawsze jestem z Tobą?
Druga część cytowanej antyfony jest odpowiedzią każdego z nas: położyłeś na mnie swą rękę. Tak, Bóg położył na nas swoją rękę. Ten gest jest pięknie widoczny w chwili naszego chrztu, kiedy w czasie liturgii kapłan kładzie, w milczeniu rękę na tym, który ma otrzymać łaskę chrztu. Przedziwna jest Twoja wiedza, mówi dalej antyfona. Nasza wiedza i nasze plany w świetle Bożej mądrości wypadają blado. Dlatego Chrystus nauczył nas modlitwy, w której wypowiadamy słowa: bądź wola Twoja. To tak jakby powiedzieć: „Tato, Ty wiesz lepiej. Ufam, że to, co Ty mi dajesz jest dla mnie najlepsze”.
W czasie liturgii mamy możliwość skorzystania dzisiaj z dwóch fragmentów Ewangelii. Jeden mówi o niewiastach idących do grobu, o ich zmartwieniu, kto odsunie im kamień od grobu i dalej o uczniach, którzy biegną do grobu, by doświadczyć zmartwychwstania. Drugi opowiada o uczniach idących do Emaus. Obydwa te fragmenty pokazują jak niebywałe wydarzenie dokonało się tej nocy, którą słusznie nazwano Wielką. Nie można wobec tego przejść obojętnie.
Pan daje nam niezwykły czas Paschy, czas przejścia. Może to jest właśnie ten moment, aby wyjść, odejść od wszelkich naszych wyobrażeń, kalkulacji, planów. Może, żeby ten czas przestał być tylko znaczony tradycją, tak aby dokonała się prawdziwa Pascha, w której razem z Chrystusem wejdziemy w nowe życie. Zwróćmy uwagę, że o to właśnie modli się dzisiaj cały Kościół w modlitwie kolekty: Boże, Ty w dniu dzisiejszym przez Twojego Syna pokonałeś śmierć i otworzyłeś nam bramy życia wiecznego, spraw, abyśmy obchodząc uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, zostali odnowieni przez Ducha Świętego i mogli zmartwychwstać do nowego życia w światłości.
Wszystkim, którzy będą czytać te słowa, życzę pełnych pokoju i głębokiego doświadczenia obecności Pana świąt Paschalnych! Chrystus Zmartwychwstał! Prawdziwie Zmartwychwstał! Alleluja!
